TA PÅ DEG DANSESKORNE og møt opp på Mac`s Cafe`

It`s SALSA baby......it`s SALSA....


Seier vår danseinstruktør på salsakafeen t.o.m når han søv.



Det var då eg skjøna at mannen var ``gal`` seier hans flotte kone og suverene salsadansar Ann. Han er dansegal.


John kan salsa. Maken til entusiasme, perfeksjonisme, rørsle, innleving og dansing skal ein leite leng etter.


Og alt dette kjem oss......hans etter kvart mange salsaelevar tilgode.


Lille frøken Tessie har fått salsa inn med morsmelka. Ho kan allereie grunnstega, og daddy drøymer seg heilt vekk når vesle frøkna har bydd opp til dans......for denne pappaen blir aldri trøytt av å danse trass i ein heil kveld med instruksjon og dans.



Eg traff John tidleg i haust. I can`t live without dancing, sa han til meg, og det lydde jo som fin musikk i mine øyre. Han hadde tenkt å opna dansesenter og cafe primært for thaier utpå nyåret.

Slik starta mitt vennskap med John og Ann. Han var glad for at eg hadde dansa før, så nokså raskt blei eg ``the advanced dancer``for han.





Det blei fleire einetimar, og eg forstod nokså raskt at denne mannen hadde dans som lidenskap. Eg er ingen perfeksjonist, desverre for John. Eg dansar for å ha det gøy. Det gir meg glede. Eg liker å leike, og ser på dansen som dei vaksne sin måte å leike seg på.

``You kill me`` seier han av og til til meg når eg ikkje er konsentrert nok om dansestega, og så ler me begge.



Eg begynte nokså raskt å verva medlem til danseklassane hans. Nå er me mange som er delt inn i grupper, alt etter kva nivå me er på. Halve misjonærstaben er også kome innom etter kvart.



Eg er i ei gruppe med 4 thaidamer og 3 farang menn. Det er kjekkare og danse i ei gruppe for meg som helst vil ha det gøy. Av og til er eg innom einetimane til John for å læra meg nokre triks som han svært gjerne vil eg skal kunne før eg dreg til Norge.



Men som i Norge så er det mangel på menn.....Me jenter må fint læra oss og venta på tur. Her er det mi venninne Boa og eg som venter på ein dansepartnar. Boa eig ein liten damekonfeksjon og ho er gift med Canadiske Graham som også er på dansegolvet berre for å ha det moro. Me ler like godt når me ikkje heilt har fått med oss John sine leksjonar.










Kvar 2.laurdag er det social danceing i kafeen. Då er det fritt for alle å stikka innom og ta seg noko å drikke, se på dansarane eller snøra på seg danseskorne.







Her er det John frå Australia som fører meg inn i ein rask salsa. Han har vore ballroom dancer i 15år så denne karen veit og føra.

John dansar i mi gruppe og me øver salsa 2 dagar i veka. Som regel øver me på sokkelesten, men nå har damene i mi gruppe avansert til sko med hæl.

John har ein koseleg cafe`. Det er alltid koseleg å setta seg ned og ta ein drøs. Her er mine to kollega venninner Blatoo og Aa. Dei er og i mi dansegruppe. John blei tvinga ned på stolen for å ta dette biletet. Han er stort sett på golvet heile tida.

Stuart, journalist frå Amerika, har ikkje slitt parketten enno. Trur ikkje han kjem til å gjera det heller, men han liker godt å ta turen innom på våre sosiale kveldar, og då er han ein einer på kjøkkenet. Det er alltid noko godt som kjem på bordet til oss svoltne dansarar når han har fått putla på på kjøkenet ein times tid.

LA RUEDA er ein eigen danseart innanfor salsa. Det er ein ringdans. Kvar fredag samlar gruppa seg for å øva på denne dansen.
Dette er gøy, for her må me skifta plass og partnarar etter eit bestemt system,,,,og det er ikkje like lett. John roper ut ein ordre på spansk og så er det opp til oss om me hugsar kva det betydde.
Etterkvart er me blitt gode på dette........men når me øver inn nye ting så er det mykje lott og løye. Det er jo eit nytt språk oppi dansestega og mange forviklingar følg det.....
Men det viktigaste er å ha det moro og det har me.Eg blir jo ein lang stake som alltid rager eit hovud høgare enn mine nette små thaivenninner. Det blir jo eit artig syn i seg sjølv det, men me er blitt gode til å dansa for John er ein god og streng instruktør.

29. april er den internasjonale dansedagen. Då skal me visa oss fram. John har veldig lyst til å spre denne ringdansen til thaiane. Dei er ikkje så van med at menn og damer tek på kvarandre under dansing, og derfor vil denne ringdansen vera ein god dans i deira kultur.

I mens held me fram med våre treningsøkter, ein fin trim er det også. Du har ikkje vore på salsaøving om du ikkje er skikkeleg våt av svette, seier John......og det har han jo rett i.

VATN, VATN, VATN,,,,ein må tåla å bli våt, eller rettare sagt,,,gjennomvåt i desse dagar

Det er festivaltid igjen i Thailand. Heile fire dagar til ende er det SONGKRAN festival, 12-14april. Då stoppar Thailand opp.
Dette er ein av dei viktigaste festivalane i landet. Den markerer byrjinga på eit nytt solår, det er nytt år i Thailand. Thaiene besøkjer sin lokale wat for å tilby munkane mat, og unge par heller vatn med god lukt i foreldrene eller andre eldre sine hender for å be om deira velsigning og som eit teikn på respekt.

Ingen rakettar skal opp på himmelsen, men vatnet skal opp, ut, og sprut sprut på alt som rører seg.

Det er lenge sidan eg har hatt ein vasspistol i hendene (det var når sønene gjekk amok om somrane) Men ingen står og ser på at thaiane feirer Songkran, for blaut blir ein uansett. Eg rusta meg til vasskrigen.....

Det starta på skulen fredag 11.april. Ungane hadde med seg spruteflasker og vasspistolar og ingen sure mine om ein blei blaut. Til og med lærarane var fritt vilt.
Kruu Platoo, eller Bla(fisk) som er kallenamnet var ingen blautfisk,,,,,eller var det det ho var.. Eg trur ungane hadde gløymt kor varmt det var å springa ute i 38grader. Full fart og sprut i 90

Butikkar er stengd, thaiar tek ferie og skulen har ferie. Eg og Platoo brukte laurdagen til å dra rundt og spruta på vener og kjente. Alle familiar har eit lite vassbasseng strategisk plassert i vegkanten denne helga.....Dette måtte eg berre læra meg kjapt for det var ekstra kjekt å få spruta på farangar.......og mi gode venninne...ho tok heilt av..

Den elles så elegante skulelæraren på thaivis var snudd om til å bli ei kvikk , luren rampejente .

Til og med innomhus skulle ho, og då var min vasspistol god å ha. Nei blir ikkje teke som eit svar når det er Songkran sjølv om ho til tider måtte bøya seg for overmakta. John fra Australia har hatt jobb som bodyguard......

så ``big John`` som han kallast i danseklubben fekk sleppe for mykje vatn (og så var det jo hans hus) . Platoo var ikkje så nøgd med det...

Under denne festivalen bærer folk nye klede, Songkran skjorter i glade fargar. Husmødrene gjør skikkeleg reint i huset før festivalen startar. Alt gammalt skal vekk, alt skal vera reint. Det er og grunnen for at ein heller vatn på kvarandre. Me skal bli reine, for alt gammalt og skite bringer ulukke. Få det vekk!!!!!!

Buddhafigurar blir og bada som eit ledd av denne seremonien.

Festival er festival. Musikk og underhaldning høyrer med. Søndag 13. er den store dagen. Då var det kåring av miss Songkran. Først blei missene vist fram under ein lang bilkortesje, og så var det kåring om kvelden.......og då kom regnet og vinden...heilt uventa. Det blåste og regna så alle trakk innomhus igjen. Myten seier at dersom ein kastar mykje vatn under denne festivalen så vil det koma mykje regn når tørketida sluttar, og det trengs. Så derfor er det ingen vits i å spara på vatnet.......
Dette minne litt om sandvolleyen heime. Her er det sandvolleyturnering langs Mekongelva, og oppe i gatene var det vanleg volleyballturnering.
Endeleg blei pickupen min gjevare ein gjevast( bilparken hos misjonærane er blitt oppgradert). Alle som eig ein pickup køyrer rundt i byen med vasstank på planet......Min lille røde og Espen/Maria sin store svarte var klare for å køyra i kortesje og SPRUTA VATN på absolutt alt og alle me passerte.

Me hadde ikkje køyrt langt før me var nokså gjennomnåte. Hjelmen til Lek var god når isbitane kom farande gjennom lufta.

...og utstyret er i orden ja. Øn Ragnhild var kjempestolt når ho traff ein politimann som kom køyrande bak oss....og alt er lov....alle smiler når det er Songkran
Ein liten pause før ein ny bil kjem forbi......

Ein vasstank varer ikkje evig.....påfyll hos ein lokal innbyggjar som kvitterte med å setta vasslagen rett på oss...

14.april er det framleis full fart og festivaltid. Eg var godt nøgd med 2 klissvåte dagar. Dette minne svært mykje om russefeiringa heime,,,, du kan ta fram barnet i deg og få lov til å gjera det som til vanleg ikkje er lov.....fantastisk gildt....

Eg har to dagar igjen med ferie. Dei nyt eg i det lokale bassenget, for nå er det høgsommar her. Ein plass mellom 30-40grader kvar dag, puh.... feiringa av det nye er så absolutt på rett plass når det gjeld temperaturen.

EKSKURSJON, skoletur til BANGKOK

Etter påske bar det rett til Bangkok og storbylivet.
Det begynner å bli litt ``heimevant``med storbyen no.
Heldigvis er det mange fine og fredelege
stader i denne byen som her med Rama 8 bridge
over Chao Phraya elva.

2.påskedag starta skulen opp igjen på eit hotellrom midt i Sukhumhvit, soi 4.

Hotellet var stort og fint og komfortabelt, men gata utanfor harmonerte ikkje heilt med hotellstilen.
Her er eit stykke Bangkok i miniatyr. Tiggare med barn, tiggare med funksjonshemming, unge lettkledde jenter som byr seg fram, eldre store vestlege menn på jakt, barer, marknader, restauranter, ladyboys og kjøp og salg av ulike tenester. Eit yrande liv på kveldstid med andre ord......og inntrykk som ikkje så lett vil forlata netthinna.

Den eigentlege grunnen til at skuleturen blei lagt til nettopp veke 13,,,, er denne vesle jenta

JOSEFINE heiter ho, og ho blei fødd på påskeafta i Bangkok. Mine elevar Bok Sophie og Øn Ragnhild er blitt storesystre til ei nydeleg prinsesse. GRATULERER

Skuletur er skule i kombinasjon med tur. Derfor starta klassen med forarbeid på hotellet kvar morgon. (akkurat der er eg nokså streng,,, ikkje sant kollega Nina på Håland skole)


Då fekk elevane vita kor dei skulle dra og kva oppgåver og ansvar dei ville ha gjennom dagen.


I Mukdahan har me hatt om dei ulike instrumentgruppene i musikkfaget. Denne dagen stod musikk og besøk på musikkskulen i Emanuel kyrkja på programmet.


....Og slik endte det. Øn Ragnhild fekk til å spela ein melodi på fiolin. (musikklærar Solveig akkompagnerte på piano)



Du verden, så kjekt .....men fyrst hadde Solveig lagt inn litt øvingar på korleis ein må trena for å bli fiolinist.




Slik skal fiolinen haldast. Tenk på eit fly som skal landa på
flyplassen, sa Solveig. Fiolinen, flyet skal rett på plass og stå der.....og det fekk Bok Sophie til.











ååå, eg trudde aldri eg skulle få halda i eit strengeinstrument sa Ida Marie. Til og med når ein kvile skal fiolinen og buen haldast på ein bestemt måte , nett som Ida Marie har lært.

Så mange ulike storleiker i denne familien. Solveig kunne fortelja at 3 og 4 åringar får spela på den minste.

Tusen takk Solveig for at me fekk ha ein fin og lærerik dag i lag med deg og dine elevar som viste oss kor flink ein kan bli spela på fiolin.










Lang, lang rekkje,,,,kven skal ut av rekkja gå????












Me gjekk mykje og mange stoppa opp og smilte til oss. Spesielt thaiar...
Dei to yngste gjekk hand i hand heile dagen. og det er nok ikkje eit daglegdags syn...






Ein ny dag og ein ny utflukt.....




Me tok skytrainen til eit av dei største kjøpesentra i byen, PARAGON.


I kjellaren gøymer OCEAN WORLD seg med si fantastiske verd under havet.

Naturfag, vatn og fisk var tema for elevane denne dagen.
Fyrst fekk me oppdaga havet gjennom eit glassvindauge i botnen av ein robåt
Til og med haier symde under rumpa vår....

Skummelt.

Elevane blei nokså overraska over at havet ikkje berre er blåfargar.
Ei fantastisk fargerik verd kom til syne.




(Skjønar godt kvifor nokon er fasinert av å dykka)








Etter ein spasertur gjennom ``regnskogen`` var det godt å få setta seg under havnivå, men med ein tjukk glasvegg mellom. Då gjorde det ingenting om haiane symde bak ryggen på oss. Faktisk var det ganske kjekt å koma så nær tennene på dei.
















Midt i veka måtte me opp tidleg. Klokka 0730 drog me avgarde til jernbanestasjonen. Samfunnsfag og aktuelle tema i KRL faget var det pedagogiske målet for dagen.


Me skulle dra til AYUTTHAYA, 85km nord for Bangkok, til ruinane av den hellige byen som no UNESCO vernar.

Byen som blei bygd av 33 kongar over ein periode på 400år.

Byen som i 4 århundrarar var hovudstad i Thailand, og

byen som var ein av dei rikaste byane i Asia på 1600 talet med sin store eksport av elfenbein, dyrehud og ris. På den tida budde det 1mill. menneske her.





Fyrste stopp blei Wat Phanan Choeng, dei best bevarte bymurane finst her.
Dette er og eit av dei eldste templa i byen. Dette Buddhahovudet som sikkert ein gong har stått oppe på eit byggverk har hamna trygt og godt oppå ei trerot. Røtene har funne vegen rundt hovudet.

Dermed er det blitt ein hovudattraksjon.



Fram med feltmappene jenter.
Dette måtte nyskapast på teiknearket.

Mange turistar stoppa opp og observerte dei unge kunstnarane. Dei fekk til og med spørsmål om kva kunstskule dei gjekk på.....den norske skulen i Mukdahan svarte jentene likeglad .....



Tenk at denne storslagne byen som og hadde besøk av kjøpmenn frå Europa så tidleg som på 1500talet blei øydelagt i løpet av 1år.

Hæren frå Burma slo til midt på 1700 talet og dermed var det gjort.

Det er og blir ein spøkjelsesby.

Heile og halve chediar, tempelmurar og klosterruinar møter me på vår vandring i byen.




``Finn dokk ein stol i treet``......jentene, uansett alder tok hintet med ein gong. Det var godt å få slappa av litt, klatra og plukka fine kvite og gule blomar som dette treet kunne by på.









Wat Phra Sri Sanphet,


I si tid det største tempelet i byen.


Her ser ein 3 store flotte chediar som ruver inne på omådet. Dei blei bygd til ære for 3 kongar på 15.hundre talet. Dei står i stor kontrast til alle ruinane på området.
Det var frå dette området eg fekk kjøpt meg eit flott bilete når eg var i Hua Hin. Det oransje kledet som dekkkjer noko heilag frå svunne tider fasinerer meg når eg vandrar gjennom gater av stein......
Like i nærleiken kom me til



Viharn Phra Mongkol Bophit.


Her inne sitt ein av største bronse buddhaene i Thailand. Nestan 17m høg. Ein fakkel på hovudet og den høgre armen blei øydelagt under den store brannen og herjingane. I 1957 blei denne restaurert .


Dette tempelet blei då bygd rundt denne buddhaen.


Under restaureringa fann ein og hundrevis av mindre buddhaer inni denne store.






LUNCH TID.........





Var det krokodille på menyen her tru????





Det var fint å nyte sin lunch ved Chao Phraya elva. I denne byen møtast faktisk 3 elver.



.....hei, vil dokk sitta på? Her er det ein liten luring som har teke styringa.....





Det ville nok bli tungt å sykla rundt med 3 vaksne som passasjerar....











Me hadde betalt 1000baht for å ha ein tuk tuk heile dagen ... og det kom godt med for no skulle me ganske langt avgarde.



















Chan Kasem Palasset som ein gong blei bygd som forsvar mot fienden.


Palasset blei sjølvsagt øydelagt i lag med alt det andre, men på 1900 talet ein gong blei det bygd opp igjen av kong Rama4.


Etter det er det blitt brukt som eit sommarpalass for kongar som ville vekk i frå storbyen Bangkok.




Og det skjønar ein godt, for dette var eit lite paradis på jord med sine store vatn, parkar og bygningar. Det var rett og slett idyllisk. Ein fin stad og avslutta dagen.

Me koste oss litt med drama, fantasi omkring ordlyden: dersom eg hadde budd her inne på denne tida så hadde..........





Me seier tusen takk til Ole Kristian, misjonær Marit sin bror som var med oss denne dagen. Han hadde vore her før, så dermed slapp me å bruke tid på å leita oss fram til utfluktsmåla.

Ole Kristian losa oss raskt til måla, og veslesyster Ingeborg Anna var glad for å få vera med onkel på skuletur med storesystrene og klassen frå Mukdahan

Klokka 1800 var me klar for å ta toget heimover. Det blei ein lang dag og ein varm dag.

Ikkje rart at magen var i ferd med å gi lyd frå seg. Vatn måtte me ha og noko å ete måtte me ha.


....og neste dag var det engelsk og forming som stod på planen.


Me skulle besøkja den internasjonale skulen, Patana i Bangkok .Det er her misjonærbarna i Bangkok er elevar. Skulen tok vel i mot oss, men mitt kamera gjekk sundt så derfor ingen bilete. Heldigvis at eg har videokamera, for film blei det og fine kort blei det. Elevane laga kort med engelsk tekst frå eventyret om Snøkvit og dei 7 dvergane.

Eg vil hugsa den store bronsebuddhaen som eit godt minne , sa Ida Maria
Eg vil hugsa det gode klatretreet som eit godt minne, sa Øn Ragnhild
Eg vil hugsa livet i havet på Ocean World som eit godt minne,sa Bok Sophie.
og
Alle ville hugsa den gruuusomme varmen når me var i Ayutthaya.
Den siste dagen blei brukt på hotellet til oppsummering og .....mange dukkertar i bassenget.
Ulike opplevingar og ulike inntrykk tek me med oss tilbake til Mukdahan.



Eg hadde pakka koffert og gjort meg klar for nattbussen heim .......
Det blei nokre timar ventetid og i Emporiumparken fekk eg med meg


29.april .....merk dykk denne dagen.....

Det er den verdas dansedag.....

I Thailand er det den varmaste tida på året. Kven orkar å dansa då??????

Derfor markerte dei i Bangkok denne dagen med ein internasjonal dansefestival 29.mars.

Alt var gratis. Danseshow med internasjonale aktørar, workshops frå hip hop til ballett, og utstillingar.

Alle som kan røra på seg kan dansa.....
var parolen

Eg heiv meg rundt på eit minikurs i fysisk dans, dans og bevegelse. (det er mykje ein kan no sjølv om ein vente på ein buss)

Her er salsadronning og salsakonge i aksjon...

Dette skal me læra hos danse John på Mc Caffe i Mukdahan. Berre vent og sjå.

Snart er det 29.april......