Ein månad er passert i mitt "nye land"

Eg hoeyrer stadig om haust og stormar i Noreg. Då er det godt å kjenna på varmen som preger regntida her nede. Det kan regna godt på kveldar og netter. Morgonane og kveldane har behageleg temperatur, men dagane kan framleis vera vel varme når sola viser seg. I helga hadde me 34 grader. Doegnrytmen har endra seg i takt med tilvenning av thailivet. Ein står tidleg opp og er tidleg i seng. Varmen gjer ein litt "daff" i hoeve til fysisk aktivitet. Eg saknar turar og trim på sykkel og dans. Sykkel har eg kjoept meg, ein toeff oransje ein, men det er litt for mange hundar som spring laus. Eg må bli toeff nok til å ha med meg ein pinne som eg kan slå etter dei med. Gymtimane på skulen er gode og ha og då spesielt symjetimane i bassenget. Då koeyrer me avgarde til eit hotell og der nyt både lærar og elevar å få vera ute eit par timar og berre nyta det våte element.



Kvardagen går av seg sjoelv no. I heimen er alle blomekrukker planta med fargerike blomar(dette er jo eit orkiderike) og inventar, moebler og gardiner er ferdig montert. Sjoelv om ting kjem i typiske Ikeapakkar så er det alltid med arbeidskarar som pakkar ut og monterer. Det er perfekt for ein einebuar som meg. God service innstilling er eit varemerke hos thaiane. Ingen sak og handla og få koeyrt ting og tang heim i dette landet.



På skueln går og dagane av seg sjoelv. Me har fått boekene og nye boeker er alltid kjekt å ta fatt på. Denne veka har me hatt ein gjesteelev. Ei svensk thaijente har vore på besoek i klassen. Ho bur i Sverige men var på ferie i Thailand hos slekt. Det var kjekt. Ho snakka flytande svensk og dermed blei ho ein brubyggjar mellom mine norske og thaielevar. Ho skjoena norsk og ho omsette til thai. Det var ein fordel både inne i undervisninga og ute i frileiken.

Rektor på skulen er svært stolt over å ha oss på skulen. Her om dagen var han inne i klassen for å ta bilete av oss. Me er svært velkomne og skulen gjer sitt beste for at me skal ha det bra.

Lærarar kjem på vitjing i klassen og elevane på skulen vil svært gjerne bli kjend med den norske klassen.

Framleis har me lunch ilag med thaiskulen og denne veka har me og hatt midttimen/utetimen ilag med dei. Det skal vår thai-svenske elev ha æra for. Eg er imponert over organiseringa under lunchen. Elevane stiller opp i koe. Store gryter og serveringsdamer er på plass. Alle finn sin plass ved eit langbord, og i loepet av eit kvarter har alle ete og alt er rydda bort. Det vil sei , me i den norske klassen sitt igjen. Me treng litt ekstra tid på eting. Thai-elevane er i full leik eller i gong med å kjoepa snop, for alle elevar har pengar med til det . Snop blir solgt på skulen kvar dag, noko som tannhygiena viser. Våre elevar har med penger, men sparer dei i ein sjoelvlaga bank i klasserommet. Der held dei rekneskap over kva dei sparer, men kvar fredag unnar dei seg ein is. Me har og eit fruktmåltid kvar dag.

I nærleiken av byen vår er der ein stor flott nasjonalpark. Kanskje tek me ein klassetur der ein gong. Eg var der igår. Fantastiske sandsteinformasjonar,utsikt og fauna. Bilete kjem i neste brev.

Sawatikha

NO ER SKULEN I GONG.

St.Josepth school i Mukdahan er ein katolsk skule. Me har fått klasserom i den nye delen som stod ferdig når skulen opna i mai 2007. Balkongen 2etg. til venstre er vår. Me har kjoept inn det meste frå viskelær til datautstyr, men skuleboekene frå Noreg lar venta på seg. Oppstart utan skuleboeker er ingen oenskjedraum for ein lærar. Då blei det å ta i bruk all kreativ sosialpedagogisk tankegong og koeyra på med oppgåver og leik innan samarbeid,refleksjon, rutinar,forming og gymnastikk. Klassrommet er ikkje så stort, men me har fått plass til det me treng for å gjera det koseleg og funksjonelt.

No har me vore i gong i 1 1/2 veke. Den fyrste skuledagen var ekstra spanande for dei to 2.klassingane og foreldra deira og læraren. Skulen er så begeistra over å ha engelsktalande blant kollegiet så læraren frå Noreg måtte opp på podiet og ha ein lite tale på engelsk. Helst oenskje rektor seg ein slik tale kvar veke, men eg har klart å gjera han noegd med at ein gong kvar annan veke får klare seg. Elevane har engelsk, men dei lærer ikkje å kommunisera. Dei lærer seg "fraser". Så når eg sa -good morning, how are you" så kom svaret unisont frå alle 1400 elevane. Dagane fyk avgarde. Me har lunch ilag med skulen og då blir med teke ekstra godt vare på. Me slepp å stå i koe, og lærarane held plass til oss. Friminutta har me foerebels for oss sjoelv for mine elevar foeler det litt trykkande når ein skokk med ungar fotfoelg oss heile tida for det er så spanande med "the norwegian class". Me har invitert 3.4 elevar inn i klasserommet av og til for å la dei leike/ha forming ilag med mine. Det fungerer godt. I skrivande stund er og læreboekene på plass. Dei kom igår så neste veke blir heilt klart ei god lærebok veke for lærar og elevar. Alle boekene er nye av året og me gler oss til å ta fatt på dei.

Det er kjekt om du som les dette tek deg tid til helsing via denne sida eller mailen.

Tusen takk :)

No har eg landa.....

Hei

To veker er gått sidan eg landa i Bangkok og tok fly vidare til Ubon. Der blei eg moett av to smilande kollegaer som koeyrte meg i 2,5t opp til Mukdahan.

Dagane har rast avgarde. Alt er nytt. Varmen, lukter, menneska, maten og bilkoeyring. Plutseleg ein dag stod ein raud pickup i hagen. Då blei det slutt på å ta den lokale mopedtaxien som blir kalla tok-tok. Noko som eg har blitt skikkeleg god til etter å ha våga meg på bytur aleine utan å skjoena noko som helst av språket. Det har godt bra. Engelsk og kroppsspråk får me til på eit vis. Med lapp i lomma på tai kor eg hoeyrer heime ,så har eg slutta å uroa meg over om eg finn vegen heim eller ei.
Men bilen og venstrekoeyring grudde eg fælt for. Det var ei rask opplæring. Ein handletur til byen aleine med å koerya etter ein kollega var det heile. Men no, eg koeyrer i 90.

Desse to vekene har vore fantastiske i min nye heim. Eg har fått lov til å vera turist. Ein opplever ein eigen ro i sjela når ein vandrar langs elvebreidden (Mekongelva) og kikkar innom den indokinesiske marknaden for å bli frista til handel. Handel blir det for her er det billig. Eit godt måltid ute kostar rundt 4-10kr og eit par sko 20kr.
Eg tek famna full av friske blomar heim kvar dag. Det går når prisen er 6kr. Derfor har eg planta i alle krukker eg har i hagen. Det er ei herleg oppleving å oppleva hagen frå balkongen medan skumringa kjem sigande. Her er det moerkt kl.1900.

Så langt nyt eg livet og dagane her i Mukdahan. Men dei er travle. Mykje planglegging og handling er ein del av det heile. Eg har handla inn til skulen,moebler og utstyr. Ungane kryr rundt deg når du helsar ``good morning``, og dei er mange. Totalt 1400 elevar. Alle skorne står på lang lang rekke utanfor doera når dei har undervisning.

Dei er spente på kva som skal foregå i rommet til -the norwegian class-.

I morgon startar me opp.Det skal bli spanande for våre skuleboeker er ikkje kome på plass enno.
Idag kom flyttelasset på doera. Kjempe å pakka ut. Mange moebler har eg fått handla her, men

private småting er med på å gjera det intimt og koseleg. Huset blir enno meir heimsleg. Eg trivst i denne gata der det er vanleg å ha fleire hundar og der kyr beiter langs hageporten.

Eg har lært meg noko av det viktigaste for thaiane. Det er å helsa, bukka. Dei er hjelpsame og svært vennlege. Noko som eg sett stor pris på. Ingen sure miner om du gjer ein feil . Alle smiler og tenkjer nok sitt, for neste gong klarer frua fra Noreg seg enno litt bedre i dei ulike settingane.

No har eg lært å gå barbeint inn i alle hus. Eg har lært å alltid setta fram vatn når eg har arbeidsfolk i huset. Eg veit at eg kan leggja veska på bordet når me et lunch. Ingen sett veska på bakken for den er skitten.

Språket blir neste utfordring. Eg skal gå på språkskule ein gong i veka gjennom heile året.